Ponad 50 metrów długości mają wszystkie raporty i dokumenty, jakie w ciągu 70 lat wyprodukowała belgijska Komisja Kontroli Filmów. Od 1920 do 1992 z rąk belgijskich cenzorów mało który film wydostał się niepocięty. Cenzura miała chronić dzieci przed 16 rokiem życia przed traumą spowodowaną widzianą na filmach przemocą czy erotyzmem. Taki szok i niepożądane w wychowaniu dziecka skutki na początku działania Komisji Kontroli mogły zdaniem jej członków wywołać już sceny pocałunku, a nawet tańca, będącego według cenzorów „niemoralną” czynnością. Uważnie sprawdzono również język w filmach. Wypowiadane przez bohatera „Saksofonu” z 1928 roku zdanie: „kochanie, ta mała wzbudza we mnie nie tylko instynkt rodzicielski” zastąpiono dość dalekim oryginalnemu znaczeniu zwrotem „interesuje mnie tylko talent tej małej”. W „Bufallo Bill” słowo „podrywacz” zamieniono na „zalotnik”.
Równie dewastacyjne skutki miała mieć w wychowaniu dzieci nieopatrzenie zobaczona na dużym ekranie przemoc. Dlatego nawet z Charliego Chaplina cenzorzy wycinali sceny, w których komik uderza słynną laseczką albo jest po prostu zbyt zdenerwowany. Za zbyt bardzo przerażające kontrolerzy uznali również aż 5 scen w disneyowskiej bajce o Królewny Śnieżki. Moment, którym śnieżka zmienia się w czarownicę, a z jej palców wyrastają korzenie mógł zdaniem cenzorów za bardzo wystraszyć dziecko, dlatego sceny wycięto. „Ze względu na sceny makabry i agonii” dzieciom zabroniono oglądania m.in. „Mumii” z 1933 roku. Przed II wojną światową Komisja Kontroli zlecała wycinanie z filmów również wszystkich scen, w których mógł pojawić się rewolwer, bo już widok broni uważano za zbyt przerażający dla dzieci. Ze "Spartakusa" na zlecenie cenzorów wycięto ponad 15 minut. Z tych samych powodów przed wojną wszystkie westerny, filmy policyjne czy wojenne wyświetlane w 650 salach kinowych w Belgii były niedozwolone dla dzieci. Po wojnie, motywacja cenzorów uległa częściowej zmianie. Filmy wojenne uznano za patriotyczne i krzewiące wśród najmłodszych etos żołnierza jako bohatera narodowego. Belgijscy cenzorzy zabronili jednak wyświetlania w kinach polskiego filmu o Oświęcimiu, „Ostatni Etap” z 1948 roku. W uzasadnieniu decyzji czytamy „nawet dorośli muszą mieć solidne nerwy by wytrzymać przedstawione w filmie wizje i fakty”. „Ostatni Etap” został odrzucony jednak przede wszystkim ze względów politycznych, bo był filmem polecanym przez więźniów wojennych.
Ale choć przemoc powoli przestawała być tematem tabu, to kontrolerzy wciąż tropili w filmach takie przykłady niemoralnych zachowań, jak brak szacunku do władzy (piloci podważający rozkaz generała we „Florencji”); a nawet sceny kradzieży kluczy przez siostrę w „Pięknej i Bestii” z 1946 roku.
Po eksplozji filmów erotycznych w latach 60-tych cenzorzy stopniowo zaczęli również akceptować sceny miłosne w filmach, pod warunkiem, że miały na celu odpowiednie „przesłanie” i „walory estetyczne”. Takich wartości, zdaniem cenzorów zdecydowanie nie miał Doktor Jivago. Historia mężczyzna porzucającego rodzinę dla innej kobiety nie powinna być pokazywana dzieciom – stwierdzili belgijscy moralizatorzy kinowi. Z tych samych powodów ocenzurowano również kilka scen z „Przeminęło z Wiatrem” . Ostatnie sceny pozamałżeńskiej zdrady wycięto z filmów w Belgii w 1972 roku.
„Prawo Vandervelde” na podstawie którego działa Komisja Kontroli Filmów obowiązuje do dziś, choć jego egzekucja ma oczywiście zupełnie innych charakter. „Nie możemy kierować się tymi samymi standardami, co w przeszłości, bo nieocenzurowane przez nas filmy i tak można będzie obejrzeć na zagranicznych kanałach, poza tym mentalność ludzi się zmieniła” mówi mi Pierre Francois Docquir z Conseil Superieur de l'Audiovisuel (CSA). W Belgii w wycinanych kiedyś z filmów konkubinatach żyje dziś dwa razy więcej ludzi niż w związkach małżeńskich, a spowodowane niewiernością rozwody to codzienność. „Nie mam nic przeciwko by dzieci oglądały w telewizji sceny miłosne, bardziej obawiam się o agresję na ekranie” – mówi mi mama 7 letniej Lilou i 8 letniej FanFan. Odrobina cenzury scen przemocy w telewizji marzy się też belgijskim psychologom, których zalewają przypadki nadpobudliwych, agresywnych dzieci, ofiar obecnych, niewystarczających filmowych kontroli.
Równie dewastacyjne skutki miała mieć w wychowaniu dzieci nieopatrzenie zobaczona na dużym ekranie przemoc. Dlatego nawet z Charliego Chaplina cenzorzy wycinali sceny, w których komik uderza słynną laseczką albo jest po prostu zbyt zdenerwowany. Za zbyt bardzo przerażające kontrolerzy uznali również aż 5 scen w disneyowskiej bajce o Królewny Śnieżki. Moment, którym śnieżka zmienia się w czarownicę, a z jej palców wyrastają korzenie mógł zdaniem cenzorów za bardzo wystraszyć dziecko, dlatego sceny wycięto. „Ze względu na sceny makabry i agonii” dzieciom zabroniono oglądania m.in. „Mumii” z 1933 roku. Przed II wojną światową Komisja Kontroli zlecała wycinanie z filmów również wszystkich scen, w których mógł pojawić się rewolwer, bo już widok broni uważano za zbyt przerażający dla dzieci. Ze "Spartakusa" na zlecenie cenzorów wycięto ponad 15 minut. Z tych samych powodów przed wojną wszystkie westerny, filmy policyjne czy wojenne wyświetlane w 650 salach kinowych w Belgii były niedozwolone dla dzieci. Po wojnie, motywacja cenzorów uległa częściowej zmianie. Filmy wojenne uznano za patriotyczne i krzewiące wśród najmłodszych etos żołnierza jako bohatera narodowego. Belgijscy cenzorzy zabronili jednak wyświetlania w kinach polskiego filmu o Oświęcimiu, „Ostatni Etap” z 1948 roku. W uzasadnieniu decyzji czytamy „nawet dorośli muszą mieć solidne nerwy by wytrzymać przedstawione w filmie wizje i fakty”. „Ostatni Etap” został odrzucony jednak przede wszystkim ze względów politycznych, bo był filmem polecanym przez więźniów wojennych.
Ale choć przemoc powoli przestawała być tematem tabu, to kontrolerzy wciąż tropili w filmach takie przykłady niemoralnych zachowań, jak brak szacunku do władzy (piloci podważający rozkaz generała we „Florencji”); a nawet sceny kradzieży kluczy przez siostrę w „Pięknej i Bestii” z 1946 roku.
Po eksplozji filmów erotycznych w latach 60-tych cenzorzy stopniowo zaczęli również akceptować sceny miłosne w filmach, pod warunkiem, że miały na celu odpowiednie „przesłanie” i „walory estetyczne”. Takich wartości, zdaniem cenzorów zdecydowanie nie miał Doktor Jivago. Historia mężczyzna porzucającego rodzinę dla innej kobiety nie powinna być pokazywana dzieciom – stwierdzili belgijscy moralizatorzy kinowi. Z tych samych powodów ocenzurowano również kilka scen z „Przeminęło z Wiatrem” . Ostatnie sceny pozamałżeńskiej zdrady wycięto z filmów w Belgii w 1972 roku.
„Prawo Vandervelde” na podstawie którego działa Komisja Kontroli Filmów obowiązuje do dziś, choć jego egzekucja ma oczywiście zupełnie innych charakter. „Nie możemy kierować się tymi samymi standardami, co w przeszłości, bo nieocenzurowane przez nas filmy i tak można będzie obejrzeć na zagranicznych kanałach, poza tym mentalność ludzi się zmieniła” mówi mi Pierre Francois Docquir z Conseil Superieur de l'Audiovisuel (CSA). W Belgii w wycinanych kiedyś z filmów konkubinatach żyje dziś dwa razy więcej ludzi niż w związkach małżeńskich, a spowodowane niewiernością rozwody to codzienność. „Nie mam nic przeciwko by dzieci oglądały w telewizji sceny miłosne, bardziej obawiam się o agresję na ekranie” – mówi mi mama 7 letniej Lilou i 8 letniej FanFan. Odrobina cenzury scen przemocy w telewizji marzy się też belgijskim psychologom, których zalewają przypadki nadpobudliwych, agresywnych dzieci, ofiar obecnych, niewystarczających filmowych kontroli.
70 years of censorhip in Belgium and not a bit more...
All the files and reports produced by Belgian Commission For the Control of Films have some 50 meters. Between 1920 and 1992 hardly any movie got out of the hands of censors without cuts. Censorship in belgian cinemas was meant to protect children under 16 years old from the trauma caused by violence and sexual relations seen in the movies. This kind of shock, in the early years of the work of the Commission, according to its members, could have been provoked even by seeing a couple kissing or dancing in the film. Hence, these "dangerous" scenes were cut out. Belgian film controllers were also watching out for any immoralities in the language spoken in the movie. The original phrase from “Saxophone” (1928): “Darling, this little one wakes up other than paternal instincts in me”, was replaced with “I am only interested in the talents of this little one”. In “Bufallo Bill”, the word “wooer” was replaced with “admirer”.
Equally devastating effects on children, according to the censors, could have had violence seen on the big screen. For this reason, even some episodes of Charlie Chaplin were forbidden to watch by under 16 years olds. Too scary for children were even scenes of Disney's "Snowball". Belgian censors cut out 5 scenes from the cartoon movie, including the one , where the princess is transforming into a witch, as it could have traumatised small viewers. Children in Belgium were also not allowed to see “The Mummy” (1933) as the film was supposed to “contain too much macabre and agony” – as one can read in the Commission’s report. Before the 2nd war, even a picture showing revolver in the movie was enough for the censors to demand necessary cuts. No wonder that the Belgian version of "Spartacus" was short of altogether some 15 minutes, that were censored. Despite the fact, that already in the 30s there were some 650 cinema rooms in Belgium, Belgian families couldn’t watch any westerns nor police movies there.
After the war, Belgian censors however, rather than cut, promoted all the war movies as through them they could teach children patriotism and ethos of a soldier. Polish film about Auschwitz “Last stop” (1948) however was refused to be played in Belgian cinemas, as according to the censors “even adults would have to have strong nerves to resists to the facts and visions shown in the film”. The movie was not allowed mainly for political reasons. Belgians censors didn’t like the idea that the film was recommended by former political prisoners. But even when the violence in the films was no more a big taboo in after war Belgium, Commission for the Control of Films was still very active in eliminating all the other possibly immoral behaviours from the movies. For that reason “Florence” was censored as the pilots in the movie did not respect their supervisor, and the scenes of thievery were cut out from “Beast and the Beauty” (1946).
After the explosion of erotic films in the 60s, Belgian censors staretd to accept love scenes on the screen , on condition that “they had a right message and esthetic values”. Such values, according to the Belgian Commission were missing in "Doctor Jivago", that’s why the film was forbidden to be watched by children, “as a story of man who leaves his family for another woman could have had a devastating effects on the morality of the little ones". For the same reason, scenes of “Gone with the Wind” were also censored. The last scenes of love affairs by married people were cut out of films in Belgium in 1972.
The 1920’s “bill of Vandervelde” used by the Commission to censure the films still exists in Belgium now, but it is being executed in a different way. “We could not keep standards of the old times and apply them now, mostly because now people are exposed to variety of different channels from many countries and also there are so many things available on internet that if you want to look for them you will find them, and all of that pushed towards evolution of the mentality” – explains Pierre Francois Docquir from Conseil Superiur de l’Audivisuel. There are two times more people in Belgium now opting for once censured in the films - “cohabitation”, rather than a marriage, and divorces take place every day because of love affairs. “This is not a taboo anymore in Belgium, children can see kissing people on the street so I let them watch it on TV” – tells me mother of 7 year old Lilou and 8 yera old FanFan. A little bit of censorship would not be bad though according to Belgian psychologists, who are overwhelmed with cases of aggressive, hyper-active children, victims of lack of TV control by the parents.
Equally devastating effects on children, according to the censors, could have had violence seen on the big screen. For this reason, even some episodes of Charlie Chaplin were forbidden to watch by under 16 years olds. Too scary for children were even scenes of Disney's "Snowball". Belgian censors cut out 5 scenes from the cartoon movie, including the one , where the princess is transforming into a witch, as it could have traumatised small viewers. Children in Belgium were also not allowed to see “The Mummy” (1933) as the film was supposed to “contain too much macabre and agony” – as one can read in the Commission’s report. Before the 2nd war, even a picture showing revolver in the movie was enough for the censors to demand necessary cuts. No wonder that the Belgian version of "Spartacus" was short of altogether some 15 minutes, that were censored. Despite the fact, that already in the 30s there were some 650 cinema rooms in Belgium, Belgian families couldn’t watch any westerns nor police movies there.
After the war, Belgian censors however, rather than cut, promoted all the war movies as through them they could teach children patriotism and ethos of a soldier. Polish film about Auschwitz “Last stop” (1948) however was refused to be played in Belgian cinemas, as according to the censors “even adults would have to have strong nerves to resists to the facts and visions shown in the film”. The movie was not allowed mainly for political reasons. Belgians censors didn’t like the idea that the film was recommended by former political prisoners. But even when the violence in the films was no more a big taboo in after war Belgium, Commission for the Control of Films was still very active in eliminating all the other possibly immoral behaviours from the movies. For that reason “Florence” was censored as the pilots in the movie did not respect their supervisor, and the scenes of thievery were cut out from “Beast and the Beauty” (1946).
After the explosion of erotic films in the 60s, Belgian censors staretd to accept love scenes on the screen , on condition that “they had a right message and esthetic values”. Such values, according to the Belgian Commission were missing in "Doctor Jivago", that’s why the film was forbidden to be watched by children, “as a story of man who leaves his family for another woman could have had a devastating effects on the morality of the little ones". For the same reason, scenes of “Gone with the Wind” were also censored. The last scenes of love affairs by married people were cut out of films in Belgium in 1972.
The 1920’s “bill of Vandervelde” used by the Commission to censure the films still exists in Belgium now, but it is being executed in a different way. “We could not keep standards of the old times and apply them now, mostly because now people are exposed to variety of different channels from many countries and also there are so many things available on internet that if you want to look for them you will find them, and all of that pushed towards evolution of the mentality” – explains Pierre Francois Docquir from Conseil Superiur de l’Audivisuel. There are two times more people in Belgium now opting for once censured in the films - “cohabitation”, rather than a marriage, and divorces take place every day because of love affairs. “This is not a taboo anymore in Belgium, children can see kissing people on the street so I let them watch it on TV” – tells me mother of 7 year old Lilou and 8 yera old FanFan. A little bit of censorship would not be bad though according to Belgian psychologists, who are overwhelmed with cases of aggressive, hyper-active children, victims of lack of TV control by the parents.
No comments:
Post a Comment